Henryk Rodakowski (1823–1894), „malarz arcydzieł”, jeden z największych polskich twórców XIX wieku, mistrzostwo i uznanie publiczności osiągnął w dziedzinie portretu. Te niezwykłe wizerunki, które do dzisiaj wzbudzają zachwyt i zainteresowanie, cechuje prostota, naturalność, uchwycenie podobieństwa i perfekcyjne wykonanie. Rodakowski jest także pierwszym polskim malarzem, który odniósł spektakularny sukces w Paryżu, ówczesnej stolicy sztuki kultury.
Pochodził w zamożnej rodziny lwowskiego adwokata, Pawła Rodakowskiego, dlatego też zgodnie z wolą ojca podjął w 1841 roku studia prawnicze w Wiedniu. Równolegle rozwijał wcześnie ujawnione zainteresowania artystyczne, uczęszczając do prywatnej pracowni Josepha Danhausera.
Po wyjeździe do Paryża w 1846 r. wstąpił do atelier Léona Cognieta, malarza cieszącego się uznaniem polskiej emigracji. Artysta wszedł także w krąg emigracyjnego środowiska skupionego wokół Hôtel Lambert; poznał Norwida i Lenartowicza, zaprzyjaźnił się z Juliuszem Kossakiem, zetknął się z Arturem Grottgerem. W 1850 r. mieszkał we Lwowie, gdzie miał  własną pracownię malarską we Lwowie. Wielokrotnie zmieniał miejsce pobytu, podróżując po Europie. W 1893 przeprowadził się do Krakowa. Po śmierci Jana Matejki został w 1894 wybrany dyrektorem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i przewodniczącym Komitetu Muzeum Narodowego; tuż przed nagłą śmiercią objął stanowisko dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych
Rodakowski prezentował swoje prace głównie na Salonach paryskich, gdzie odniósł spektakularny sukces.  Wielką sławę przyniosły mu wspaniałe portrety. Za Portret Generała Dembińskiego otrzymał w 1852 r. złoty medal; a namalowany przez niego w 1853 r. Portret matki spotkał się z zachwytem publiczności i uznaniem krytyków. Za swoją twórczość otrzymał wiele prestiżowych nagród. Na paryskiej wystawie światowej w 1855 r. został wyróżniony złotym medalem; w 1861 r. przyznano mu Legię Honorową, a w 1872 r. Order Króla Leopolda. W 1873 został uhonorowany Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa.
Swoje obrazy eksponował na Powszechnej Wystawie Sztuki w Wiedniu (1873), w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych (1875), na Wystawie Światowej w Paryżu (1878), Pierwszej Ogólnej Wystawie Sztuki Polskiej w Krakowie (1887) oraz Powszechnej Wystawie Krajowej we Lwowie (1894). W 1873 we Lwowie odbył się pierwszy indywidualny pokaz jego prac. Podsumowanie twórczości artysty przyniosła monograficzna wystawa zorganizowana  w Muzeum Narodowym w Krakowie w 1994.
Wystawa „Henryk Rodakowski – malarz arcydzieł” przygotowana przez Muzeum Regionalne w Stalowej Woli, w 120. rocznicę śmierci Artysty, prezentuje prace – obrazy olejne, akwarele i rysunki – znakomicie ilustrujące jego twórczość, zarówno arcydzieła sztuki portretowej, jak i warsztat, nieliczne krajobrazy oraz sceny rodzajowe. Wyjątkowym dziełem na wystawie jest odkryty niedawno i po raz pierwszy publicznie eksponowany piękny Portret dziewczyny z wachlarzem, z kolekcji prywatnej.
Prace Rodakowskiego pokazywane są bardzo rzadko, gdyż stanowią ważny element stałych narodowych ekspozycji, dlatego też wystawa w Stalowej Woli stwarza  wyjątkową możliwość obcowania z dziełami na najwyższym europejskim poziomie. 
 Na wystawie w Stalowej Woli eksponowane są dzieła z wielu polskich muzeów oraz kolekcji prywatnych.
Kurator wystawy: Anna Król
Koordynator z ramienia Muzeum: Elżbieta Skromak